Tijdelijk gastgezin

Als jullie mijn vorig bericht gelezen hebben, weten jullie ondertussen al dat het niet 100% boterde tussen mij en de familie Pineda, mijn gastgezin. Het was een bewogen weekje voor me. Het meeste kunnen jullie al wel raden. Dag in dag uit naar school gaan, thuiskomen, eten en slapen. Met veel gebrek aan menselijk contact, ofwel, nooit met iemand kunnen praten, behalve met mijn oma. Hierdoor is mijn Spaans ook ondermaats, dit beaamde ook mijn gastvader, niet erg leuk om te horen. Met mijn gastpapa had ik een moeilijk contact, en op den duur was het vertrouwen helemaal verdwenen, dus moest er wel snel voor een oplossing gezorgd worden.

En dan stuur je natuurlijk eerst berichten naar je counselor, de persoon die je altijd zou helpen. Wel, mijn counselor had haar eigen aanpak, zij besloot om mij te negeren, terwijl het echt niet beterde tussen mij en de familie en ik intussen flinke financiële problemen had. Dus dan heb ik maar de grotere krachten ingeschakeld, mijn ouders, die AFS België mooi op de hoogte hielden van wat er hier allemaal gebeurt.

Na gehoord te hebben via AFS België dat mijn gastpapa, naar mijn mening, iets anders vertelde tegen de mensen van AFS Paraguay dat wat ik zelf meemaakte, was ik het helemaal beu. Hij beweerde namelijk dat ik altijd mee ging om mijn eigen geld af te halen, dat ik zelf het bedrag koos, en het cashgeld zelf bewaarde. Mijn kaarten zou hij bewaard hebben omdat ik te onzeker en te bang was om het zelf te doen. Dat klopt dus niet: ik ging niet mee om geld af te halen, hij deed dat met mijn kaarten, waarvoor ik hem ook de code had moeten geven - oké, dat was geen goed idee van mij, maar in het begin kun je moeilijk de gewone manier van doen in je gastland inschatten. Die 1.700 euro zou ik hebben uitgegeven omdat ik volgens hem te veel weg ging met AFS-studenten. Wat al helemaal niet kon, want ik mocht niet alleen  met AFS-studenten afspreken, mijn gastzus moest altijd mee.

Ik wil zeker niemand beschuldigen, want ik ben de familie dankbaar omdat die me heeft verwelkomd in Paraguay. Ik had mijn kaarten en zeker de codes ervan niet uit handen mogen geven. Het is ook mogelijk dat de kaarten geskimd zijn, of dat de plaatselijke bank er voor iets tussen zat, weet ik veel. Het doet er achteraf allemaal niet toe, feit is dat ik flink wat geld kwijt ben.

Maar goed, van die bullshit zijn we vandaag verlost. Ik ben onverwacht opgehaald door Marco, een verantwoordelijke van AFS Paraguay. Mijn gezin was hier natuurlijk wel al van op de hoogte. Marco zei dat we meteen gingen vertrekken naar mijn tijdelijke gastfamilie. Daar was mijn familie allemaal van op de hoogte, maar mij even melden dat ik mijn koffer moest pakken, dat kon blijkbaar niet. 

Niets aan te doen, m'n koffer dan maar op 10 minuten ingepakt, afscheid genomen en weg waren we.

De eerste indruk van mijn tijdelijke familie is goed. Het zijn superlieve mensen, een wat ouder koppel met 3 kinderen. 2 wonen er nog van thuis en studeren allebei. Ze hebben een prachtig huis met een klein bakkerijtje erbij. Het is ongeveer een kwartiertje van mijn vorige familie, voor het geval ik iets vergeten ben. Ik blijf tot het einde van dit schooljaar naar Natanael gaan, waar ik nog altijd met Ximena in de klas zal zitten. Dat is prima, want ik heb nooit problemen met m'n gastzus gehad. Nu alleen nog hopen dat ik in staat ben de juiste bus te vinden en op tijd uit te stappen, en dan een tweede obstakel: het juiste klaslokaal vinden. Hiervoor volgde ik Ximena blindelings, dus mijn lessenrooster is mij niet echt bekend.

Ik heb een goed gevoel bij deze familie, ik zie het weer helemaal zitten! Tegen eind oktober zal ik hier verblijven en dan zal ik verhuizen naar mijn vast gastgezin. In die tijd stuur je maar beter geen kaartjes naar het vorige adres.

Ik probeer jullie op de hoogte te houden.

Xxxxxxxxxxxx

Net voor ik bij m'n vorige gastgezin vertrok, heb ik nog even dit laten doen. Mooi, toch?