Een doodgewone week ziet er zo uit...

Diegenen die mijn vorige blogbericht helemaal hebben kunnen lezen, geef ik mijn oprechte complimenten: jullie hebben mijn gezeur kunnen volhouden. Maar gelukkig draait deze blog niet alleen om mijn gezeur, jullie willen waarschijnlijk ook wel eens iets leuks en interessants te weten komen over Paraguay. Prima, hoor, maar niet te veel verwachten.

Zoals iedere student hier doet, ga ik naar school van maandag tot vrijdag. maar ik ga beginnen bij zaterdag. Ik verblijf tijdelijk in een gezin vol studenten, die dus vaak weg zijn en pas laat thuiskomen. Gelukkig woon ik naast mijn tante. Daar is altijd wel iemand thuis. Met mijn nicht Leti doe ik het meeste.

                (Feitje: iedereen gebruikt afkortingen bij namen, bv. Leti komt van Letisia.)

Zaterdag was iedereen vroeg thuis. We moesten ons klaarmaken voor de hamburgerverkoop 's avonds. Mijn familie wou via deze actie geld inzamelen voor vrienden van hen die heel ziek zijn. 500 hamburgers heb ik met de familie voorbereid. Die 500 burgers waren inderdaad wel nodig, want alles werd verkocht, geen enkele hadden we over. Goed verkocht dus. Het was een zeer gezellige avond, en ik heb veel contact gehad met de mensen, dus dat is alweer goed voor het Spaans.

Zondag ben ik in de namiddag met Leti en haar vriendje naar de universiteit vertrokken voor een wedstrijd handbal tussen verschillende scholen. Jammer genoeg heeft onze ploeg verloren.

(Feitje: handbal wordt zeer fanatiek gespeeld in en buiten de school, het is hier heel

  normaal dat je je zaterdag of zondag doorbrengt in de sporthal van zo'n school. 

De scholen  hechten veel belang aan dit soort zaken en organiseren daarom vaak dit soort evenementen.)

Maandag heb ik les van 7:00 tot 16:35. De langste dag van de week. Op school is het voornamelijk kopiëren. De leerkracht schrijft de hele tekst uit het handboek op het bord, en de leerlingen dienen die tekst over te schrijven. Daar heb je je handen wel vol aan. De klassen hier zijn veel chaotischer en minder gestructureerd. De leerlingen lopen vrij rond in de klas, zijn bezig op hun gsm, de stoelen (zoals je die op tv wel eens ziet, aparte stoelen met aan 1 kant een tablet waar je je schrift op legt om te schrijven) staan kriskras door elkaar. Al zit je in een kring, de leerkracht zal niks zeggen. Tijdens de klassen lopen de leerlingen gewoon naar de cafetaria om drinken en eten te verorberen. Ook al is dit niet toegestaan door de leerkracht.
              

(Feitje: de leerling-leerkrachtverhouding valt hier helemaal weg, zeer familiaire 

verhouding met knuffels en kusjes, ze worden gezien als vrienden.) 

Voor dat we mogen gaan eten, hebben we eerst 1,5 uur een soort concertje. Met een basgitaar, elektrische gitaar, drum en piano worden er verschillende christelijke liederen gezongen met een beetje rock ertussen. Die 1,5 uur duren veel te lang. Om kwart voor 1 krijgen we dan een typisch Paraguyaanse maaltijd voor een kleine 2 euro, wat dus zeer goedkoop is. Voor de rest van de week eet ik 's middags thuis, van dinsdag tot vrijdag heb ik les van 7:00 tot 12:35.

                     (Feitje: Als het regent, sluiten de scholen.)

Naar school ga ik met bus, alleen. Ik sta op om 5u om om 6u te vertrekken naar school. Ik word met de auto gebracht tot aan de grote weg, en vanaf daar moet ik mijn plan trekken.

(Feitje: In Paraguay maken ze geen gebruik van bushaltes. Gewoon 

je hand uitsteken op een random plaats is goed genoeg.)

Janne en ik.

Iedere dinsdag en donderdag ga ik naar de zumbales met mijn nicht. Om die extra kilootjes eraf te zweten.
Mijn familie hier is super los. "Wil je weggaan? Ga maar, maar neem zeker een sleutel mee." Hier is ook altijd iedereen welkom. Dat is heel handig, zeker als Janne, één van de Belgische AFS'ers, 7 minuten van bij mij woont. Er staat ook altijd eten voor me klaar. En ze hebben hier gewoon bruin brood en cornflakes. Nooit gedacht dat ik dat zo hard zou missen.

(Feitje: ze eten hier bij iedere warme maaltijd mandioka*. 
Ik zou niet weten hoe ik moet uitleggen
 wat het is, maar het is lekker)

[* Maniok of cassave, volgens mij - vader van Eva] 

Zo ziet dus een doorsnee week er bij mij voorlopig uit. Begin november zou ik moeten verhuizen naar nog een ander gastgezin. Hopelijk heeft AFS tegen dan een goed gastgezin gevonden.

Voor mijn vriendjes en vriendinnetjes die vakantie hebben: maak heel veel plezier en vier Halloween goed, hé. Voor diegenen die op het speelplein werken: vééééél plezier op Arriba Arriba! Ik wou dat ik erbij kon zijn! En voor mijn vriendjes en vriendinnetjes in het hoger onderwijs: gooeeeed studeren zodat jullie die examens zeker gaan knallen, I believe in you, guys!! En ook goed Halloween vieren, natuurlijk.

xxxxxxxxxxx