We beginnen een heel eind terug, het laatste weekend van maart en de eerste dagen van april. Eindelijk een weekje vakantie. Waarom? Voor de week van Semana Santa.
Semana Santa is de week voor Pasen, bij ons ook wel de Goede Week genoemd. In deze week is het in Paraguay traditie om met heel de familie samen te komen en chipa klaar te maken. Op El Viernes Santo of Goede Vrijdag is het de gewoonte in Paraguay dat er die dag alleen maar chipa gegeten wordt.
Ik heb dit jaar een drukke Semana Santa achter de rug. Ook ik ben dit jaar met mijn familie samengekomen om chipa klaar te maken en gewoon gezellig samen te zijn.
Als uitwisselingsstudent moet je natuurlijk ook profiteren van die weekjes vakantie, het ideale moment om wat plaatsen te bezoeken die wat verder weg liggen, zoals de watervallen van Iguazu, op de grens van Brazilië en Argentinië, bijvoorbeeld. Op Goede Vrijdag ben ik vertrokken naar Ciudad Del Este, op weg naar Heleen. Ciudad Del Este is een stad aan de grens met Brazilië, een kleine 20 minuten van de watervallen. Haar familie was zo vriendelijk om mij een slaapplaats aan te bieden en me mee te nemen naar de watervallen. Zaterdag was het de grote dag voor een bezoek aan las Cataratas de Iguazu.
Met een toeristenbus werden we tot vlak bij de watervallen gebracht, aan de Braziliaanse kant. Vanaf daar was het wandelen tot aan de watervallen zelf. En of het de moeite waard was! Ze zijn adembenemend! Niet alleen konden we genieten van het prachtige uitzicht, maar ook van de nieuwsgierige neusberen die door heel het park vrij rondlopen. Als je geluk had, en dat had ik, kon je ook wel eens een aapje van de ene boom naar de andere zien slingeren. Het enige nadeel was dat die plek zo bekend en populair is, dat het een echte toeristenpleisterplaats is. Wat je ook wel kunt merken aan de prijzen. Maar al bij al: een super geslaagd dagje.
Inderdaad, we hebben voor paashaas gespeeld, wat heel leuk was om te doen. Na de middag ben ik dan met Heleens gastoom teruggereden naar Asuncion, zo'n 5 uur rijden, om maandag fris en vrolijk weer op de schoolbanken te zitten.
De rest van april was stilletjes. Maar de maand mei is een ander verhaal, met veel verlengde weekends en vrije dagen kan dat ook niet anders.
In het eerste verlengde weekend zijn Fien en Heleen langsgekomen voor Life in Color op donderdag 30 april. met als hoogtepunt Steve Aoki. Het was een echt feest met veel verf en veel plezier! We hebben zelfs de plaatselijke krant gehaald.
Zaterdag was het dan uitkateren met in de avond een cinema'tje gepland: Fast and Furious 7. Zaterdag is Heleen alweer naar huis gegaan, Fien bleef, want het feest was nog niet afgelopen. Zaterdagavond stonden Dady Yankee en Nicky Jam op het programma. De plaatsen die we hadden waren niet zo fantastisch. de vipsectie was zo groot gemaakt dat we superver achteraan stonden en amper het podium te zien kregen. Met ander woorden, we hebben we niet zo veel gezien van Nicky Jam, die als eerste speelde. Na het eerste optreden begon iedereen te duwen en te drummen, dus gingen we maar mee met de stroom. Blijkbaar waren er nog anderen met het zelfde idee als wij: we staan veel te ver naar achteren. De oplossing¿ over de hekken kruipen naar het vipgedeelte. Ik hoefde daar niet veel moeite voor doen, ik werd er zowaar over gegooid. Maar allemaal de moeite waard! Het optreden van Dady Yankee was namelijk één groot feest!!
Daarna hebben we te horen gekregen dat er een feest werd gegeven door verschillende uitwisselingsstudenten, een half uurtje verder. Omdat het optreden toch al afgelopen was rond een uur of 12 zijn we daar nog mee gaan feesten. Met het idee om een taxi terug te nemen rond een uur of 4. Wel, dat is dus niet gelukt. Rond een uur of 2 is het beginnen te gieten zoals dat alleen kan in Paraguay. Daarmee bedoel ik dat alle straten blank staan. Nadat onze taxi werd ingepik tdoor iemand anders, hadden we besloten om naar het shoppingcenter om de hoek te lopen om te zien of er meer taxi's beschikbaar waren. Slecht idee. Een seconde in die regen en je bent doorweekt. Uiteindelijk hebben we het shoppingcenter dan toch gehaald. waar we werden geholpen door mensen van de security, die zo vriendelijk waren om een taxi te bellen. Maar ondertussen was het weer zo slecht geworden dat er gewoon geen auto's meer door konden. Met andere woorden, we zaten vast.
Gelukkig woonde een van de uitwisselingsstudenten in de buurt, dus wat konden we anders doen dan door de regen te lopen, op zoek naar zijn huis?
Dat was niet ons beste plan. We moesten eerst wat trappen doen om op de parkeerplaats te geraken. Alleen hadden we er niet aan gedacht dat door de regen die trappen superglad waren. Je kunt het al raden.. Bij de eerste trappen gleed ik uit,en viel ik recht op mijn heup. Lopen zat er dus niet meer in voor mij. Gelukkig kwam er net een auto aan en de bestuurder was zo vriendelijk om ons naar het huis van die uitwisselingsstudent te brengen. Daar aangekomen wisten we dat thuis raken niet meer voor die dag zou zijn. De regen bleef aanhouden, dus bleven we maar beter slapen, het was inmiddels toch al 6 uur 's morgens. De volgende ochtend zijn we dan eindelijk naar huis kunnen gaan, Helemaal verkleumd van de kou, en ik met mijn pijnlijke heup, die echt nog lang heeft pijn gedaan. Eigenlijk is mijn mama ons komen ophalen. Mijn heldin!
Het volgende weekend was het tijd om het Chaco te verkennen. Met AFS zijn we een weekendje naar Filadelfia getrokken, in het noorden van het land, z'n 9 uur rijden van Asuncion. Van dit weekend had ik veel verwacht, In het noorden van het land, het Chaco, leven de mensen op een hele andere manier. Veel ouderwetser, met minder voorzieningen zoals water en elektriciteteit. Ik was klaar voor een cultuurschok.
Jammer genoeg zat dat er niet in. Filadelfia is een van de modernere steden in het noorden, veel meer dan een paar museums en veel zandwegen kregen we niet te zien. we hebben meer in ons hotel gezeten dan wat anders. Al bij al heb ik er niet zo veel over te vertellen omdat we gewoon niet veel veel interessants hebben gedaan. Het was leuk om nog eens samen te zijn met de andere AFS'ers, maar dat was alles.
Daarna kwam er weer een verlengd weekend aan, dat van Hemelvaart. Samen met Heleen ben ik afgezakt naar Encarnacion, helemaal in het zuiden van het land, tegen de grens met Argentinie.
Encarnacion is voor mij de mooiste stad van Paraguay die ik gezien heb, en dat vooral omdat alles er properder bij ligt en veel meer verzorgd overkomt. Er is niet zo veel te doen, maar ik denk toch wel dat het mijn favoriete plaats is in Paraguay. Heleen en ik hadden in de stad een bed and breakfast gehuurd, een supergezellig huisje, met een topgastvrouw. De dag van onze aankomst hebben we het rustig gehouden. We zijn iets gaan eten en hebben de Costanera wat verkend, een prachtig uitzicht met aan de overkant Argentinie. De dag erna stonden de ruïnes van Santisima de la Trinidad en Jesus de Tavarangue op het programma. Deze ruïnes zijn de best bewaarde van het land. De ruïnes van Trinidad zijn de overblijfselen van kleine kolonies in het gebied Misiones in de 17de en de 18de eeuw. In deze kleine stad waren onder andere een kerk, verschillende huizen, een school, fabrieken, enz.
De ruïnes van Jesus Tavarangue liggen een kleine 12 km verder. Het zijn de overblijfselen van een voormalige reductie van de Jezuïeten uit ongeveer dezelfde tijd als de ruïnes van Trinidad.
Ze staan samen op de werelderfgoedlijst van UNESCO.
De rest van de dagen hebben we het rustig gehouden, nog wat rondgewandeld op de Costanera en op zoek gegaan naar ´A las papas belgas´: een frituur, de enige frituur in Paraguay uitgebaat door Belgen. Suuuuuperlekker natuurlijk. Voor de rest hebben we er nog wat rondgelopen en de Plaza de Armas bezocht, een heel mooi plein, met een Japanse tuin zelfs.
Het weekend erna was deze hier weer niet thuis. Dit weekend kon je me terugvinden in Ciudad Del Este. Dit keer niet voor de grote, toeristische watervallen van Iguazu, maar voor de waterval Salto Monday. Natuurlijk heb ik voor dit reisje Heleen terug opgetrommeld en voor deze keer was ook Fien erbij. Salto Monday zijn zeer onderschatte watervallen, een 15-tal minuten van bij Heleens huis vandaan.
Ze zijn natuurlijk niet zo groot als de watervallen van Iguazu, maar zeker wel zo mooi. Met nog een groot voordeel dat het er niet duur was en dat we er bijna alleen rondliepen. Na de watervallen hebben ik en Fien nog een klein hoogteparcourtje uitgevoerd, wat toch wel moeilijker was dan het leek en daarna gingen we huiswaarts. Voor de rest is er in dit weekend niets spectaculair meer gebeurd.
Dan zijn we aangekomen bij het beste weekend van het jaar, namelijk dat van mijn verjaardag. Hiervoor is, natuurlijk, Heleentje weer afgereisd naar Asuncion. Vrijdag, nadat we wat mensen zijn gaan uitzwaaien op de luchthaven, zijn Jass, Heleen en ik afgezakt naar het centrum om een serieus hapje te eten. Om 2 uur 's nachts wel te verstaan. Het restaurant T.G.I Friday's biedt typisch Amerikaans eten aan en dat smaakt toch wel eens, een goeie vettige hamburger en hapjes macaroni-en-kaas, met erbovenop Happy Hour. twee drankjes voor de prijs van één. Dus dat wilde zeggen: 3 mensen, 6 cocktails. Na al dat vettige, heerlijke eten zijn we dan maar naar huis gegaan. Zaterdag zijn we uitgegaan in Glam, een nachtclub in Asuncion. Samen met mijn klas hebben we er een goed feestje van gemaakt. Zondag was natuurlijk de dag om te recupereren.
Intussen zitten we weer een maand verder, in het eerste weekend van juni, op het AFS-afscheidskamp in Ciudad Del Este. Natuurlijk bestond het kamp opnieuw uit heel veel schrijven en terugkijken op je jaar, waarbij er bij velen traantjes aan te pas kwamen. Veel speciaals is er op dat kamp verder niet echt gebeurd.
Twee weekends later, een 10-tal dagen voor de terugkeer, stond er de grote Despedida op het programma, een afscheidsfeest georganiseerd door de studenten van AFS en Rotary, waar natuurlijk iedere uitwisselingsstudent uit heel het land naartoe komt. Een laatste groot feest met de ´íntercambistas´. Het was een geweldige avond. Veel gelachen, gedanst en gedronken natuurlijk. In dat weekend zijn Flore, Fien en Julia bij mij blijven slapen, omdat het feest letterlijk op 5 minuutjes wandelen was van thuis.
Zondag is zowat iedereen naar huis vertrokken met uitzondering van Fien. We hebben er onze 'boefdag' van gemaakt. Eerst een goed McDonaldje, daarna naar de film met mijn jongste zus en daar natuurlijk popcorn gegeten, daarna nog een wafeltje met lekker veel Nutella. Het was een geslaagd weekend.
Nu ga ik nog volop genieten zijn van mijn laatste week hier in Paraguay. Het jaar is enorm snel voorbij gevlogen en dan vooral de laatste maanden. Ze zeggen dat je maar één familie hebt, maar ik heb er twee. Ik heb zelfs een tweede thuis. Paraguay zal voor altijd een plaats krijgen in mijn hart.
Toch kijk ik ernaar uit om terug te keren, met een dubbel gevoel dan wel, ik zal nooit meer 100% ergens thuishoren. Bedankt om mij door dit fantastische maar toch ook wel moeilijke jaar heen te helpen, ik zie jullie allemaal terug, over een weekje.
Hasta Pronto
Besos
Eva
xxxxxxxxx
