Voor de rest van mijn avontuur zou ik gaan wonen in Lambaré, niet ver van de hoofdstad. Een goede 20 dagen geleden werd het officieel. Ik werd door Marco opgepikt en gebracht naar de familie Alonso. Veel zenuwachtiger dan anders ging ik op weg. Maar die zenuwen waren nergens voor nodig. Het is een fantastisch gezin. Ik heb 2 geweldige zussen van 18 en 22, Fernanda en Laura. En geweldige ouders, Olga en Lilo. Deze geweldige familie wordt aangevuld door 3 honden en een kat. Zelf heeft de familie al veel ervaring met het opvangen van een AFS-student en het zelf op uitwisseling gaan. Fernanda, de jongste van de 2, is in januari teruggekomen van Oostenrijk, waar ze 6 maanden via AFS heeft doorgebracht. De oudste, Laura, is een paar geleden voor een jaar naar België geweest en spreekt dan natuurlijk vlot Nederlands. Wat wel eens van pas komt als ik er niks van versta.
 |
| Een Paraguayaanse bus. En als het hier regent, dan regent het ook écht. |
In die 20 dagen dat ik hier zit, heb ik al meer gedaan en gezien dan in de 2 vorige maanden. Een van de eerste dagen hier bij deze familie werd ik al direct meegenomen naar Asuncion door mijn 2 zussen. Ik heb hier ondertussen al de buurt wat leren kennen. Door geregeld meegenomen te worden naar vrienden, eens met de honden te gaan wandelen. Wat je hier helemaal niet vaak ziet. Ik word heel vrij gelaten door mijn familie hier, daardoor heb ik ook meer de kans om zelf op pad te gaan en bijvoorbeeld het bussensysteem te leren begrijpen. wat niemand ooit helemaal zal lukken, denk ik. Ik ben zelf al een paar keer totaal de verkeerde kant uitgereden. Ik krijg ook de kans om met andere AFS'ers uitstapjes te maken, zoals met Heleen. Heleen en ik zijn al een paar keer op verkenning geweest maar Asuncion bijvoorbeeld, maar door het moeilijke bussensysteem kwamen we niet altijd uit waar we gepland hadden. Maar zo zie je natuurlijk weer eens iets van Paraguay wat je anders niet zou hebben gezien.
 |
| Op een marktje in Aregua. Heleen is de fotografe van dienst. |
In het centrum van Asuncion kom je veel te weten over de verbazend rijke geschiedenis van Paraguay, een land waar niet veel mensen echt iets van afweten. De mensen hier zijn heel trots op hun geschiedenis. Als je ernaar vraagt, kunnen ze niet snel genoeg beginnen te vertellen over de 2 oorlogen, het Chaco-gebied, hun onafhankelijlheid - in 1811 - het dictatorschap en zoveel meer. Ik zou jullie alle details kunnen geven, maar dan kan ik nog lang verder schrijven. Niet alleen hebben ze een rijke geschiedenis maar ook een grote variatie in natuurreservaten, meren, bossen, vlaktes, watervallen enzovoort. Een van die natuurparken is het Parque Nacional Ypacarai, een supergroot meer. Rond het meer liggen onder andere de stadjes San Bernardino en Aregua. Met Heleen ben ik naar Aregua geweest, een supergezellig stadje, met veel marktjes vol met beeldjes. En natuurlijk mag een strand er niet ontbreken. Allez ja, je moet er niet te veel van verwachten, aangezien ik er niet in zou zwemmen. Het water is namelijk helemaal ontreinigd. Dat zie je veel hier, Paraguay heeft heel veel last van de vervuiling, niet dat ze er zelf iets aan doen. Ik spreek niet voor alle Paraguayanen, maar velen gooien hun afval gewoon op de grond, als ze in de auto zitten, gooien ze het soms gewoon uit het raam. Al een geluk doet mijn familie dit niet. Maar voor de rest is Aregua heel gezellig, met een prachtig uitzicht. Aan de andere kant van het meer, zo'n kleine 40 kilometer verder rijden, ligt het stadje San Bernardino. Hier ben ik met mijn ouders naartoe geweest, op de terugweg van Caacupé. San Bernardino is net als Aregua heel gezellig, al hangt er wel een andere sfeer, er is meer toerisme daar. San Bernadino is een Duitse kolonie, waar nu nog steeds invloeden van te zien zijn. Zoals een Duits winkeltje, met Duitse specialiteiten. San Bernardino is ook meer natuurlijk gelegen: zodra je aan de andere kant van het meer bent, zit je precies in een ander gedeelte van Paraguay, veel landelijker, veel meer natuur, prachtig om te zien.
Iets verder ligt Caacupé, een iets grotere stad dan San Bernadino, met een enorme kerk. 7 december is hier een grote feestdag en voor die dag worden er een paar weken rond die periode feesten gegeven en grote misvieringen gehouden.Van over heel Paraguay komen de mensen speciaal naar Caacupé voor deze dag. Sommigen doen deze tocht zelfs te voet. Speciaal om 'El Virgen de Caacupé' te bewonderen. Met mijn ouders heb ben ik de zondag naar zo'n mis geweest, prachtig om te zien.
Nu zijn jullie terug op de hoogte van mijn leventje hier. En nog eventjes ter info dat ik nu aan mijn zomervakantie bezig ben, zodat jullie niet denken dat ik de school verwaarloos. Midden/eind februari zit deze hier weer in de schoolbanken in een nieuwe school.
Voor wie die een kaartje wil sturen, je kunt mijn adres altijd vragen via Facebook of andere sociale media. Voor wie graag een kaartje wil krijgen vanuit het verre Paraguay, geef gerust je adres door.
muchos besos
xxxxxxxxxxxxxx
Eva
